„Tytuł wystawy to świadome nawiązanie do opowiadania Jarosława Iwaszkiewicza, w którym pisarz porusza odwieczny temat sensu życia i nieuchronności śmierci. Mimo, iż można odnaleźć w nim zachwyt nad kształtem świata i istnienia, opowiadanie podszyte jest pesymistyczną wizją wywiedzioną z egzystencjalnej filozofii. W przeciwieństwie do niego, artystka poprzez swoje prace, chce dać nam nadzieję, iż ów „Serenity” a więc stan pogody ducha jest możliwy. W swoich obrazach wyraża wiarę, iż miłość może przezwyciężyć śmierć. 

Jedynymi postaciami ukazującymi się na obrazach to artystka oraz jej Ojciec, przedstawieni w rzeczywistości pełnej geometrycznych bądź abstrakcyjnych kształtów obrazujących nadnaturalne kosmiczne siły nadające kompozycjom kierunek. Są one symbolami wyższych stanów ducha, na płaszczyźnie których rozgrywa się osobista relacja artystki z Ojcem. Dzięki nim również prezentowane prace nabierają uniwersalnego znaczenia.
W cyklu ponadprzeciętna relacja dwóch osób oraz konfrontacja artystki ze śmiercią Ojca, staje się punktem wyjścia do głębokich rozważań o sensie istnienia. Ważnym motywem tej relacji jest dotyk jako nośnik uczuć przekazywanych z pokolenia na pokolenie. Dzięki gestom miłości, trwa ona nieskończenie. ”
Karolina Oczkowska